2 maanden verder,
Door: Matthijs
Blijf op de hoogte en volg Matthijs
12 Februari 2017 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Hallo allemaal,
Het is vandaag 12-2-2017 en een beetje bewolkt wat voor deze week behoorlijk bijzonder is. Na de hele week rond de 37 graden te hebben gehangen is wat bewolking ook wel even fijn. Het is weer een drukke periode geweest en ik zal deze keer wat dieper in gaan op verschillende onderwerpen waardoor het verslag deze keer misschien iets langer is dan u normaal van mij gewent bent.
We zijn nu iets meer dan 2 maanden van huis en hebben de draai eigenlijk al helemaal te pakken, nou de vakantie in januari voorbij is gegaan en alles ( eindelijk ) op gang is gekomen is het ook ineens een stuk drukker geworden. Ik merk aan mezelf wel dat alles wat ik hier doe ook echt 2 keer zoveel energie kost. Vandaar dat de efficiëntie hier ook wat lager ligt dan in Nederland maar goed dat zal vast niet de enige reden zijn. Hierop betrap ik mezelf er wel op dat je het Nederlandse ritme aan wilt houden qua werk maar dat je dan echt afgebrand thuis komt en ’s avonds nog maar vrij weinig energie over houd. Maar al om het al geeft het dan wel weer een voldaan gevoel dat je door de dag heen ook echt wat zinnigs hebt gedaan.
Mijn week structuur is nou ook wat duidelijker, ik heb nou een planning gemaakt voor wanneer ik op kantoor werk en wanneer ik naar de projecten toe ga. Maandagen, woensdagen en de vrijdag middag ben ik op kantoor of bezig met werkzaamheden voor het kantoor. En op dinsdag, donderdag en vrijdag ochtend ben ik werkzaam op voornamelijk Vistarus het project waar ik vanaf het begin eigenlijk al naar toe ga.
Wat ik dan zoal doe op kantoor:
- Op het moment zijn er 4 nieuwe Zuid-Afrikanen aangenomen. Twee personen doen samen de administratie en de andere twee zijn werkzaam op Marketing & PR. Dit zijn echter tegelijkertijd stagiaires en in Zuid-Afrika ligt het computer niveau lang niet zo hoog als in Nederland waar kinderen al vanaf hun 3e eigenlijk ieder spelletje maar op kunnen starten op een tablet wat ze willen. Ik ben nu samen met een andere vrijwilliger van Zwitserse afkomst hen samen eigenlijk aan het aansturen, niet dat ik nou zoveel ervaring heb in Marketing & PR maar dat leer ik hierdoor wel door alle vlakken te belichten en met meerdere dingen rekening te moeten houden.
- De vraag is gekomen om de website aan te passen zodat mensen meer informatie kunnen vinden en we zo minder vragen krijgen via de email of skype gesprekken. Hiervoor ga ik deze week naar alle projecten die er zijn om informatie in te winnen bij de project leiders. Hierbij ga ik kijken naar wat houdt het project in? Wat zijn de mogelijkheden dus zouden eventuele stagiaires hier hun competenties kunnen halen? En wat is er verreist vanuit het project qua opleiding of ervaring. Na deze informatie ingewonnen te hebben komt er een dan een hele update op de website over hoe en wat. Tegelijkertijd wordt er ook meteen gekeken waar eventueel donaties voor nodig zijn om bepaalde dingen van de grond te krijgen of te ondersteunen.
- Ik houd me momenteel bezig met alle potentiele vrijwilligers of stagiaires die vanuit Nederland of België naar Zuid-Afrika willen komen. Hierbij moet je denken aan skype gesprekken, veel mailing, de database aanvullen met nieuwe informatie en zo ervoor zorgen dat eigenlijk alles is geregeld op het moment dat iemand hier aankomt. Zo weten we wie naar welk huis gaat, wanneer ze aankomen ( voor de ophaalservice ), het project waar ze naar toe gaan en zodat de projectleider ook op de hoogte is. Hier komt wel meer bij kijken dan ik in het begin dacht maar wel heel erg leuk om te doen.
- Het zwemproject had ik al eerder genoemd, nou is het afgelopen week officieel begonnen. De stagiaires vanuit Nederland die de sportopleiding doen zijn officieel begonnen met de zwemlessen. Nou krijgen wij genoeg administratie werk binnen wat allemaal verwerkt moet worden in de database omdat we steeds meer willen gaan digitaliseren. Het is ongekend hoeveel ze hier nog op papier doen wat op de PC zoveel sneller zou kunnen. ( Als de Afrikanen genoeg PC ervaring hebben ) Nou gaat het zwemteam kijken over welke lessen ze hoe vorm gaan geven en hoe ze dit goed over kunnen brengen op de Afrikaanse zweminstructeurs zodat er 1 lijn in gaat komen die uit eindelijk landelijk gaat worden ingevoerd waardoor ieder kind op dezelfde manier les gaat krijgen. Nou is dit provinciaal al een soort van gaande maar dan heb je al een gebied wat groter is dan Nederland dus het is werk genoeg.
Tussen neus en lippen door zullen er vast nog wel wat meer dingen zijn die ik op kantoor doe maar dit zijn wel de hoofdzakelijke dingen waar ik voornamelijk mee bezig ben. Het vraagt overigens ook wel veel geduld, PC’s lopen om de haverklap vast je email openen duurt soms erg lang en voor je alles goed uitgelegd hebt ben je ook een eindje verder.
Doordat ik nu zoveel bezig ben met Zuid-Afrikanen begin ik zo’n beetje ook al in het Engels te dromen maar dat is puur afhankelijk van wie er in de droom voorkomt. Maar ik vond het zelf wel grappig dus ik dacht leuk feitje om te delen.
Op Vistarus ben ik nu vooral gefocust op de cursus over opvoeding die ik aan de ouders geef.
- Op het moment heb ik 2 lessen gegeven over de cursus samen met mijn compagnon waarmee ik zo’n beetje 24/7 samen mee ben aangezien we dezelfde projecten doen. Dit zorgt trouwens wel weer voor een sterke band aangezien je in hetzelfde huis woont en vaak op elkaar aangewezen bent maar dit is dan ook wel fijn. Ook even terug naar het onderwerp want hier is genoeg over te vertellen. In het begin toen de vraag kwam of ik deze cursus wilde geven moest ik even achter mijn oren krabben, moet ik nou een cursus gaan geven aan mensen de zelf al meerdere kinderen hebben en dit eigenlijk al jaren doen terwijl ik zelf niet eens kinderen heb? Uit eindelijk na wat dingen besproken te hebben met de projectleider op Vistarus er toch mee ingestemd aangezien ik vanuit m’n opleiding en werk met behoorlijk wat ontwikkelingsfases te maken heb gehad en hoe je daar mee om moet gaan. Na de nodige voorbereidingen en wat hulp van uit Nederland van mensen die mij materiaal hebben gestuurd waarvoor dank de eerste les gegeven. Ik wist niet wat ik precies moest verwachten, de mensen worden eigenlijk ‘gedwongen’ naar de les te komen omdat ze in het programma zitten van vistarus. Dus ik dacht dat ze eerst niet zo gemotiveerd zouden zijn, het tegendeel was echter snel bewezen toen iedereen vanaf les 1 al meteen druk begon mee te schrijven en me eigenlijk plat bombardeerde met vragen over hoe en wat. Het is dus leuk om te geven maar tegelijkertijd moeilijk, niet moeilijk omdat ik de theorie niet beheers maar meer omdat je met ouders hebt te maken die zelf enorm zijn beschadigd in hun verleden en daardoor nooit een goed voorbeeld hebben gehad over hoe opvoeden nou echt werkt. Hoe je het ook went of keert, vaak neem je dingen mee zoals je zelf bent opgevoed. Op het moment dat je rolspellen gaat doen om dingen nader toe te lichten of even te willen kijken hoeveel ze al hebben opgestoken zie je eigenlijk hoe moeilijk ze het al hebben met alleen de veilige basis voor een kind willen zijn. Het komt vaak op de boodschap neer en om echt een band op te bouwen met het kind komt er vaak niet bij kijken. Op het moment dat ze mij vragen om het voor te doen en vervolgens een staande ovatie geven over hoe het zou moeten moet ik toch wel even slikken, moet ik nou trots zijn of eigenlijk medelijden hebben om het feit dat zij om simpele basis technieken al zo enthousiast kunnen worden.
Het is behoorlijk heftig en eigenlijk heftiger dan ik in eerste instantie zou verwachten maar in dit land krijg met zoveel beschadigde mensen te maken en de één heeft een nog bizarder verhaal dan de ander. Toch kunnen we het hier met z’n alle wel goed verwerken en ben ik blij met de huisgenoten die ik heb en het team wat op kantoor ook altijd open staat voor gesprekken.
- Daarnaast doe ik in de middagen op dinsdag en donderdag dus vaak nog de huiswerk begeleiding, de kinderen hier hebben daar vaak moeite mee en aangezien ouders vaak dus niet weten hoe ze goed moeten opvoeden zijn de kinderen aardig zonder grenzen en doen maar waar ze zin in hebben. Nou stellen wij als vrijwilligers duidelijke regels op en zijn in principe vrij hard voor ze in het begin maar zodra ze door hebben hoe ver ze kunnen gaan en ook positieve aandacht ontvangen daarna vinden ze het zelf eigenlijk alleen maar fijner.
Het verbaasd mij nog steeds hoe erg dit land gericht is op het sociale aspect, als je een afspraak maakt maar je gaat met iemand in gesprek voordat je op de afspraak bent is dit een legitieme reden om te laat te komen. Je wilt niet dat je geen respect toont en de band die je met mensen hebt in dit land is erg belangrijk. Hoe meer je op bouwt hoe meer er mogelijk is en hoe meer mogelijkheden je zal krijgen. Dit vind ik wel echt erg leuk aan dit land want gezellig kletsen daar houd ik over het algemeen wel van.
Nou doe ik op zaterdagen ook nog voetballen en dat is ook maar een verhaal apart. Hiervoor haal ik eerst altijd een zwarte jongen op die vlak bij woont. ( In dit land praat je nog altijd over zwarte, blanke en collourds dit zijn de mengelingen tussen zwart en wit. ) Op dat moment kan ik veilig de township in gaan naar het ‘clubhuis’ dit is eigenlijk het huis van de coach maar daar verzamelen we dan. Ik moet daarvoor over meerdere zandwegen rijden tussen de krotten en wordt door vrijwel iedereen nagekeken maar puur omdat ik dus een ‘bruin getinte’ man in me auto heb doen ze niks. Het is niet zo dat iedereen iets zou doen maar over het algemeen is het in de townships voor blanke minder veilig, ik zou het beetje vergelijken met de achterbuurten van Nederland waar je gewoon wat ‘rotte appels’ hebt. Net als je die altijd wel overal hebt. Maar goed verder over het voetbal vervolgens ga je dus ergens naar een knollenveld, waar je in Nederland nog niet op zou trainen laat staan de schapen lopen. Maar goed we passen ons aan en vermaken ons een middagje. Ik versta niets van wat ze de hele tijd zeggen maar al klinkt het taaltje wel grappig. En af en toe roepen ze iets in het Engels en lachen ze maar het is allemaal wel gemoedelijk en ik word echt in die groep opgenomen dus dat is wel erg leuk.
Maar goed voor nu heb ik een heel verhaal verteld, hopelijk is het niet te lang en te saai om te lezen. De groetjes aan iedereen en bedankt voor de steun die ik van jullie krijg.
Deze keer heb ik ook wat foto’s bijgevoegd.
Hartelijke groet van uit een warm Zuid-Afrika
Matthijs
Het is vandaag 12-2-2017 en een beetje bewolkt wat voor deze week behoorlijk bijzonder is. Na de hele week rond de 37 graden te hebben gehangen is wat bewolking ook wel even fijn. Het is weer een drukke periode geweest en ik zal deze keer wat dieper in gaan op verschillende onderwerpen waardoor het verslag deze keer misschien iets langer is dan u normaal van mij gewent bent.
We zijn nu iets meer dan 2 maanden van huis en hebben de draai eigenlijk al helemaal te pakken, nou de vakantie in januari voorbij is gegaan en alles ( eindelijk ) op gang is gekomen is het ook ineens een stuk drukker geworden. Ik merk aan mezelf wel dat alles wat ik hier doe ook echt 2 keer zoveel energie kost. Vandaar dat de efficiëntie hier ook wat lager ligt dan in Nederland maar goed dat zal vast niet de enige reden zijn. Hierop betrap ik mezelf er wel op dat je het Nederlandse ritme aan wilt houden qua werk maar dat je dan echt afgebrand thuis komt en ’s avonds nog maar vrij weinig energie over houd. Maar al om het al geeft het dan wel weer een voldaan gevoel dat je door de dag heen ook echt wat zinnigs hebt gedaan.
Mijn week structuur is nou ook wat duidelijker, ik heb nou een planning gemaakt voor wanneer ik op kantoor werk en wanneer ik naar de projecten toe ga. Maandagen, woensdagen en de vrijdag middag ben ik op kantoor of bezig met werkzaamheden voor het kantoor. En op dinsdag, donderdag en vrijdag ochtend ben ik werkzaam op voornamelijk Vistarus het project waar ik vanaf het begin eigenlijk al naar toe ga.
Wat ik dan zoal doe op kantoor:
- Op het moment zijn er 4 nieuwe Zuid-Afrikanen aangenomen. Twee personen doen samen de administratie en de andere twee zijn werkzaam op Marketing & PR. Dit zijn echter tegelijkertijd stagiaires en in Zuid-Afrika ligt het computer niveau lang niet zo hoog als in Nederland waar kinderen al vanaf hun 3e eigenlijk ieder spelletje maar op kunnen starten op een tablet wat ze willen. Ik ben nu samen met een andere vrijwilliger van Zwitserse afkomst hen samen eigenlijk aan het aansturen, niet dat ik nou zoveel ervaring heb in Marketing & PR maar dat leer ik hierdoor wel door alle vlakken te belichten en met meerdere dingen rekening te moeten houden.
- De vraag is gekomen om de website aan te passen zodat mensen meer informatie kunnen vinden en we zo minder vragen krijgen via de email of skype gesprekken. Hiervoor ga ik deze week naar alle projecten die er zijn om informatie in te winnen bij de project leiders. Hierbij ga ik kijken naar wat houdt het project in? Wat zijn de mogelijkheden dus zouden eventuele stagiaires hier hun competenties kunnen halen? En wat is er verreist vanuit het project qua opleiding of ervaring. Na deze informatie ingewonnen te hebben komt er een dan een hele update op de website over hoe en wat. Tegelijkertijd wordt er ook meteen gekeken waar eventueel donaties voor nodig zijn om bepaalde dingen van de grond te krijgen of te ondersteunen.
- Ik houd me momenteel bezig met alle potentiele vrijwilligers of stagiaires die vanuit Nederland of België naar Zuid-Afrika willen komen. Hierbij moet je denken aan skype gesprekken, veel mailing, de database aanvullen met nieuwe informatie en zo ervoor zorgen dat eigenlijk alles is geregeld op het moment dat iemand hier aankomt. Zo weten we wie naar welk huis gaat, wanneer ze aankomen ( voor de ophaalservice ), het project waar ze naar toe gaan en zodat de projectleider ook op de hoogte is. Hier komt wel meer bij kijken dan ik in het begin dacht maar wel heel erg leuk om te doen.
- Het zwemproject had ik al eerder genoemd, nou is het afgelopen week officieel begonnen. De stagiaires vanuit Nederland die de sportopleiding doen zijn officieel begonnen met de zwemlessen. Nou krijgen wij genoeg administratie werk binnen wat allemaal verwerkt moet worden in de database omdat we steeds meer willen gaan digitaliseren. Het is ongekend hoeveel ze hier nog op papier doen wat op de PC zoveel sneller zou kunnen. ( Als de Afrikanen genoeg PC ervaring hebben ) Nou gaat het zwemteam kijken over welke lessen ze hoe vorm gaan geven en hoe ze dit goed over kunnen brengen op de Afrikaanse zweminstructeurs zodat er 1 lijn in gaat komen die uit eindelijk landelijk gaat worden ingevoerd waardoor ieder kind op dezelfde manier les gaat krijgen. Nou is dit provinciaal al een soort van gaande maar dan heb je al een gebied wat groter is dan Nederland dus het is werk genoeg.
Tussen neus en lippen door zullen er vast nog wel wat meer dingen zijn die ik op kantoor doe maar dit zijn wel de hoofdzakelijke dingen waar ik voornamelijk mee bezig ben. Het vraagt overigens ook wel veel geduld, PC’s lopen om de haverklap vast je email openen duurt soms erg lang en voor je alles goed uitgelegd hebt ben je ook een eindje verder.
Doordat ik nu zoveel bezig ben met Zuid-Afrikanen begin ik zo’n beetje ook al in het Engels te dromen maar dat is puur afhankelijk van wie er in de droom voorkomt. Maar ik vond het zelf wel grappig dus ik dacht leuk feitje om te delen.
Op Vistarus ben ik nu vooral gefocust op de cursus over opvoeding die ik aan de ouders geef.
- Op het moment heb ik 2 lessen gegeven over de cursus samen met mijn compagnon waarmee ik zo’n beetje 24/7 samen mee ben aangezien we dezelfde projecten doen. Dit zorgt trouwens wel weer voor een sterke band aangezien je in hetzelfde huis woont en vaak op elkaar aangewezen bent maar dit is dan ook wel fijn. Ook even terug naar het onderwerp want hier is genoeg over te vertellen. In het begin toen de vraag kwam of ik deze cursus wilde geven moest ik even achter mijn oren krabben, moet ik nou een cursus gaan geven aan mensen de zelf al meerdere kinderen hebben en dit eigenlijk al jaren doen terwijl ik zelf niet eens kinderen heb? Uit eindelijk na wat dingen besproken te hebben met de projectleider op Vistarus er toch mee ingestemd aangezien ik vanuit m’n opleiding en werk met behoorlijk wat ontwikkelingsfases te maken heb gehad en hoe je daar mee om moet gaan. Na de nodige voorbereidingen en wat hulp van uit Nederland van mensen die mij materiaal hebben gestuurd waarvoor dank de eerste les gegeven. Ik wist niet wat ik precies moest verwachten, de mensen worden eigenlijk ‘gedwongen’ naar de les te komen omdat ze in het programma zitten van vistarus. Dus ik dacht dat ze eerst niet zo gemotiveerd zouden zijn, het tegendeel was echter snel bewezen toen iedereen vanaf les 1 al meteen druk begon mee te schrijven en me eigenlijk plat bombardeerde met vragen over hoe en wat. Het is dus leuk om te geven maar tegelijkertijd moeilijk, niet moeilijk omdat ik de theorie niet beheers maar meer omdat je met ouders hebt te maken die zelf enorm zijn beschadigd in hun verleden en daardoor nooit een goed voorbeeld hebben gehad over hoe opvoeden nou echt werkt. Hoe je het ook went of keert, vaak neem je dingen mee zoals je zelf bent opgevoed. Op het moment dat je rolspellen gaat doen om dingen nader toe te lichten of even te willen kijken hoeveel ze al hebben opgestoken zie je eigenlijk hoe moeilijk ze het al hebben met alleen de veilige basis voor een kind willen zijn. Het komt vaak op de boodschap neer en om echt een band op te bouwen met het kind komt er vaak niet bij kijken. Op het moment dat ze mij vragen om het voor te doen en vervolgens een staande ovatie geven over hoe het zou moeten moet ik toch wel even slikken, moet ik nou trots zijn of eigenlijk medelijden hebben om het feit dat zij om simpele basis technieken al zo enthousiast kunnen worden.
Het is behoorlijk heftig en eigenlijk heftiger dan ik in eerste instantie zou verwachten maar in dit land krijg met zoveel beschadigde mensen te maken en de één heeft een nog bizarder verhaal dan de ander. Toch kunnen we het hier met z’n alle wel goed verwerken en ben ik blij met de huisgenoten die ik heb en het team wat op kantoor ook altijd open staat voor gesprekken.
- Daarnaast doe ik in de middagen op dinsdag en donderdag dus vaak nog de huiswerk begeleiding, de kinderen hier hebben daar vaak moeite mee en aangezien ouders vaak dus niet weten hoe ze goed moeten opvoeden zijn de kinderen aardig zonder grenzen en doen maar waar ze zin in hebben. Nou stellen wij als vrijwilligers duidelijke regels op en zijn in principe vrij hard voor ze in het begin maar zodra ze door hebben hoe ver ze kunnen gaan en ook positieve aandacht ontvangen daarna vinden ze het zelf eigenlijk alleen maar fijner.
Het verbaasd mij nog steeds hoe erg dit land gericht is op het sociale aspect, als je een afspraak maakt maar je gaat met iemand in gesprek voordat je op de afspraak bent is dit een legitieme reden om te laat te komen. Je wilt niet dat je geen respect toont en de band die je met mensen hebt in dit land is erg belangrijk. Hoe meer je op bouwt hoe meer er mogelijk is en hoe meer mogelijkheden je zal krijgen. Dit vind ik wel echt erg leuk aan dit land want gezellig kletsen daar houd ik over het algemeen wel van.
Nou doe ik op zaterdagen ook nog voetballen en dat is ook maar een verhaal apart. Hiervoor haal ik eerst altijd een zwarte jongen op die vlak bij woont. ( In dit land praat je nog altijd over zwarte, blanke en collourds dit zijn de mengelingen tussen zwart en wit. ) Op dat moment kan ik veilig de township in gaan naar het ‘clubhuis’ dit is eigenlijk het huis van de coach maar daar verzamelen we dan. Ik moet daarvoor over meerdere zandwegen rijden tussen de krotten en wordt door vrijwel iedereen nagekeken maar puur omdat ik dus een ‘bruin getinte’ man in me auto heb doen ze niks. Het is niet zo dat iedereen iets zou doen maar over het algemeen is het in de townships voor blanke minder veilig, ik zou het beetje vergelijken met de achterbuurten van Nederland waar je gewoon wat ‘rotte appels’ hebt. Net als je die altijd wel overal hebt. Maar goed verder over het voetbal vervolgens ga je dus ergens naar een knollenveld, waar je in Nederland nog niet op zou trainen laat staan de schapen lopen. Maar goed we passen ons aan en vermaken ons een middagje. Ik versta niets van wat ze de hele tijd zeggen maar al klinkt het taaltje wel grappig. En af en toe roepen ze iets in het Engels en lachen ze maar het is allemaal wel gemoedelijk en ik word echt in die groep opgenomen dus dat is wel erg leuk.
Maar goed voor nu heb ik een heel verhaal verteld, hopelijk is het niet te lang en te saai om te lezen. De groetjes aan iedereen en bedankt voor de steun die ik van jullie krijg.
Deze keer heb ik ook wat foto’s bijgevoegd.
Hartelijke groet van uit een warm Zuid-Afrika
Matthijs
-
27 Februari 2017 - 20:21
Nel Jonkers:
Hallo Matthijs,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Beter vroeg dan laat om dat ik weet dat er morgen niets
van komt, dus nu alvast. We wensen je nog gezonden jaren toe.
We houden je mails goed bij, zijn elke keer benieuwd hoe je het daar stelt.
Het lukt aardig hè, je rolt zo overal in, wat zal jij later je kinderen goed
op kunnen voeden. Je hebt nu zeker weinig tijd om nog wat van het
land te zien. Hier bij ons is alles zo`n beetje hetzelfde `n beetje hoesten
en snotteren. Morgen komen logees uit Poederoijen daar verheug ik me
echt op, trouwens jullie familie gaat ook flink uitbreiden hoor ik.
Hebben jullie morgen ook nog feest? Een gezellige dag dan en ontvang
onze hartelijke groeten,
Cor en Nel.
-
12 Maart 2017 - 12:00
Anja:
Hoi Matthijs!
Erg leuk om je verslag te lezen! Heel veel wijsheid toegewenst, ook bij t geven van die cursus! Pittig joh. Een goede tijd en Gods zegen toegewenst.
groetjes, Anja en Kees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley