Maart

Hallo iedereen!

Beetje laat deze keer maar met een laptop die kapot was gegaan viel het niet echt mee om een verslagje neer te zetten. Nou duurt een laptop laten maken dan ook lang genoeg in Zuid-Afrika maar gelukkig doet hij het weer.

De laatste weken waren erg warm, momenteel zitten we met een ongekende droogte en is er nog maar 22 % bruikbaar water in de dam. Dit houd in dat er maar 1 x in de 2 dagen gedoucht kan worden en dat dan voor 2 minuten. Dit was al vanaf het begin dat ik was aangekomen eigenlijk maar nou begint het echt een kritisch punt te bereiken en wordt er echt op iedere druppel gelet.

De afgelopen weken ben ik vrij druk geweest voor Zuid-Afrikaanse begrippen. Ik moet er nog een beetje aan wennen om niet alles maar vol te plannen want alles wat je plant komt uit eindelijk toch niet uit omdat er hier anders met de tijd wordt omgegaan dan in Nederland waardoor sommige ontmoetingen wat uitlopen alleen al om het feit dat de nodige mensen zo'n anderhaf uur later aankomen. Maar afgezien van dat is het sociale aspect ook erg belangrijk om maar in te blijven investeren dus als iemand nog een half uur wil na babbelen kan je niet zeggen how wacht ekkes ik heb nog een afspraak. Dat is dan weer erg onbeleefd.

De cursus die ik voor ouders heb gegeven is eigenlijk vrij goed uitgepakt volgende week is al de laatste les en deze is dan ook echt voorbij gevlogen, net als de tijd hier eigenlijk heel de tijd al doet. Ik kan me niet voorstellen dat ik hier nou al zo lang ben ook al heb ik nog eventjes voor de boeg. Het mooie is dat de mensen waarmee ik werk er ook zoveel waardering voor hebben terwijl het eigenlijk echt pas de basis is van hoe je normaal een kind zou opvoeden. Ik ben nog steeds erg dankbaar voor de input die ik ook uit Nederland krijg die het mede mogelijk maakt om iedere vrijdag er weer een mooie les van te maken.

Het land begint is wel echt eigen geworden op dit moment, je hoort zoveel bizare verhalen dat je er niet echt versteld meer van staat als je weer iets hoort over een moord of iets dergelijks. Als ik zou moeten zeggen hoe ik Zuid-Afrika van te voren verwacht had en hoe het daadwerkelijk is, merk ik toch wel dat mijn mening hard veranderd is. Het mooie land waar het altijd warm is en de mensen altijd erg schappelijk en gezellig is behoorlijk bijgedraaid. Nou je er wat langer zit merk je echt de dingen die bij veel mensen zijn blijven steken van uit het verleden. Met name dan nog de tijd voor Mandela. Hier kan ik denk ik een heel boekwerk over schrijven nou maar dat zou pijn doen aan je ogen vanwege de grammaticale fouten. Maar goed, verder heb ik het hier nog wel goed naar mijn zin. Er zit nou een soort van vast ritme in mijn weken en ik heb genoeg werk om handen. Af en toe word Ready4life als organisatie benaderd voor eventuele nieuwe projecten en die mag ik dan gaan afspeuren om te kijken of een plek geschikt zou zijn. Denk dan bijvoorbeeld ook aan de competenties die studenten daar zouden moeten kunnen halen.

Ik sta toch altijd maar versteld van dit land hoeveel ze ook in de hand van God leggen. Regen is afhankelijk van God en hetzelfde geld voor: werk, kinderen, scholing, economie, afhankelijkheid, partner, noem het zo gek allemaal maar op en ze leggen het in de handen van God. Aan de ene kant vind ik dit wel een beetje naief omdat ik denk. 'kom op we leven langs een zee, je weet dat het hier warm wordt je had ook een installatie kunnen maken waardoor je zeewater schoon krijgt'. Daar zijn ze nou trouwens ook wel mee bezig maar dat is niet echt vooruit denken maar meer pas handelen als het probleem er daadwerkelijk is. Maar aan de andere kant benijd ik het ook dat ze dingen zo makkelijk uit eigen handen kunnen leggen zich er zo ook veilig bij voelen en geen zorgen meer over hoeven te maken. Nou gaat het geloof hier wel weer vaak hand in hand met het geloof in voorouders en lijkt het soms een beetje vodoo maar dat loopt hier gewoon langs elkaar heen en dat werkt prima voor deze mensen.

Om nog maar even terug te komen op wat ik net had gezegd dat ik soms bij nieuwe potentiele projecten af ga moet ik toch nog even iets zeggen. Onlangs ben ik bij een project geweest wat een dag opvang was voor mensen met een beperking. Nou was dat natuurlijk ook mijn werkveld in Nederland en zag ik het wel zitten om daar naar toe te gaan. Ik kan zeggen ik was niet geshockt maar wat een barre omstandigheden, ik ben niet gerechtigd er foto's van te plaatsen maar als je dan een ruimte ziet waarin 20 meervoudig beperkten of op de grond op een matje liggen of in een houten stoel die compleet om hen heen gebouwd is ... dan schaam ik me soms hoe goed wij het in Nederland hebben en hoe goed dat bij ons is georganiseerd. Ook in Nederland zou er meer zorg voor kunnen zijn daar zeg ik niets over maar hier in dit land was het echt drastisch, ze worden geholpen op het moment dat de broek al vol zit en dat is meteen eigenlijk de enige aandacht die ze krijgen afgezien van wat ergo therapeuten die af en toe wat oefeningen komen uitleggen die vervolgens nooit uitgevoerd worden. Tegelijkertijd hadden ze er ook een ruimte met mensen met een verstandelijke beperking die ze soort van school probeerde te geven maar wat niet echt verder gaat dan de kleuren van de blokjes die er lagen. En dan werken er zo'n 4 mensen op een groep van 50 mensen met een beperking.

Dit is niet vreemd in Afrika en zie je wel vaker verschijnen maar om even een beeld te geven van wat ik vaker mee maak in alternatieve vormen, vond ik het toch wel belangrijk om te delen.

Ondanks dat vermaak ik me hier wel goed en zijn er verschillende takken van sport waarin ik ook echt het gevoel heb dat er iets gebeurd wat goed is voor de maatschappij.

Voor zover dit blog. Over en uit.

Ps. Stuur gerust een berichtje of iets dergelijks dat waardeer ik enorm. En ik waardeer het ook enorm dat er zoveel mensen betrokken zijn bedankt voor jullie steun.

Warme groetjes,

Matthijs